مقبره بابارکن الدین در کجای اصفهان است؟
نویسنده: نگار رضوانی
مقبره بابا رکن الدین
مقبره مزار بابارکن الدین یکی از قدیمی ترین قبور عمارت آرامستان تخت فولاد است ،تخت فولاد اصفهان یکی از بزرگترین گورستانهای جهان اسلام است که از هزاره های پیشین تا قرون گذشته بزرگان،فرهیختگان و علمای زیادی در خود جای داده و دارای بقعات و مقبره ها و مجموعه های خاص مهم معماری است که مخاطبان خاص و کنجکاو را در حال حاضر به سمت خود می کشاند!
مکان دفن او به احتمال زیاد خانقاه و زاویه عبادت و ریاضتو تدریسش نیز بوده است، که به دلیل اهمیت بابارکن الدین در دوران قدیم به خصوص صفویه ،گورستان تخت فولاد را گورستان بابارکن الدین نیز می گفته اند و حتی پل خواجو که در مسیر این آرامگاه قرار گرفته به پل رکن الدین هم معروف بوده است.
بابا قبل از مرگش وصیت کرده بود که او را بر سر راه وطن اصلیش یعنی شیراز دفن کنند به همین دلیل درین مکان به خاک سپرده شد ، بنای بقعه او از شاهکارهای مسلم معماری دآن دوران است که ظرائف فنی بسیاری در آن به کار رفته و به این سبب از طرف اداره میراث فرهنگی جزو آثار و ابنیه تاریخی ایران شناخته شد و به ثبت ملی رسید.
می توان زمان احداث آن را به دوره بعد از مغول دانست زیرا کتیبه بالای ایوان مدخل بقعه به فرمان شاه عباس اول صفوی و تاریخ اتمام بنا در سال 1039قمری ذکر شده است ،اما اصل بنا متعلق به دوران ایلخانی است. شاه عباس کبیر به دلیل ارادتش به بزرگان و علمایی نظیر بابا رکن الدین به شیخ بهایی دستور مرمت و بازسازی بقعه را داد.
بنای آرامگاه دارای هرم مخروطی 12 ضلغی است که بر روی پنج پایه قرار دارد و محور اصلی آن به سمت قبله دقیقا مطابقت دارد ، بنای اصلی بقعه و گنبد از قرن هشتم هجری ق بودهو در دوره صفوی مرمت کلی و هرم دوازده ضلعی و ایوان الحاق گردیده است.
بر روی قبر سنگ بزرگی از جنس مرمر با کتیبه ای به خط ثلث زیبا نصب شده و در ضلع شمالی تکیه دو بنا ، یکی در داخل و دیگری بیرون تکیه ساخته شده بودند که بنای داخلی معروف به چهل خانه (محل چله نشینی) و عبادت عرفایی بوده که برای ریاضت کشیدن به این مکان می آمده اند.
