پاراگلایدر سواری
نویسنده: زهرا مصلحی
چتربال سواری یا پاراگلایدینگ یک ورزش تفریحی و رقابتی مخاطره آمیز است. در هنگام پرواز، خلبان آن پروازی با ویژگی‌هایی مثل سبک وزنی و پرواز آزاد را به‌طور همزمان با یک چتربال که در واقع نوعی بادپر است تجربه می‌کند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره پاراگلایدر و نحوه استفاده از آن، مقاله زیر را مطالعه نمایید.
- پارا گلایدر چیست؟
پاراگلایدر یا همان پرش با چتر که آن را با اسامی دیگری چون: پرش با چتربال، ورزش چترپری، چتربال سواری پاراگلایدینگ می شناسند از‌جمله ورزش های هوایی خلبانی محسوب می‌شود و این بخش بندی از آن روست که امروزه ما روش های بسیاری برای پرواز داریم اما همگی آن ها ورزش های خلبانی محسوب نمی شوند.
- ورزش چتر بازی در ایران
ورزش پاراگلایدر در ایران، زیر مجموعه ای از ورزش های هوایی است. انجمن ورزش های هوایی ایران به عنوان متوالی این ورزش در کشور زیر نظر فدراسیون انجمن های ورزشی فعالیت می‌کند.
- تاریخچه
اولین قدم ها در جهت شکل گیری چتربال در دهه ۱۹۶۰ میلادی توسط ناسا صورت گرفت. در آن دوره برای کاهش آسیب سفینه های فضایی به هنگام فرود از چتر استفاده می‌شد این روش تا قبل از اختراع شاتل ها رواج داشت اما در خلال این مطالعات فعالیت های مثبتی در جهت پیشرفت چترهای اتوماتیک و سقوط آزاد انجام گرفت. البته وسیله ای که آن ها از آن استفاده می کردند بیشتر به چتر سقوط آزاد شباهت داشت و به مرور زمان به شکل امروزی تغییر شکل داد. پایین آمدن از کوه با چتربال انگیزه‌ای شد برای پیشرفت این ورزش بطوری که امروزه به ورزشی مستقل در نقاط مختلف جهان تبدیل شده‌است. در این راستا کارخانه هایی برای تولید این وسیله بوجود آمد که در پیشرفت و تکامل چتربال بسیار بسیار مؤثر بودند. با اختراع کایت در دهه ۷۰ میلادی، پرواز جنبه مردمی تری به خود گرفت ولی پرواز با کایت به دلایلی مانند سختی فراگیری، حمل و نقل و وزن، برای همه آسان نبود. اواسط دهه ۸۰ میلادی و با آمدن چتربال، بخشی از این مشکلات حل شد و پرواز دیگر مختص افراد خاص نبود.
- چگونگی ورزش چتر بازی
برای پرواز با پاراگلایدر دو روش انجام آن وجود دارند که عبارتند از:
1- خلبان با سرعت در خلاف جهت باد به حرکت در می آید و چتر را در پشت سر خود می کشد تا برخورد باد با چتر باعث بالا رفتن آن شود و چتر را از زمین بلند کند که اگر شدت باد زیاد باشد ابتدا خلبان در خلاف جهت می‌ایستد تا چتر توسط باد از زمین کنده شده و سپس برگشته و شروع به دویدن می‌کند تا به صورت کامل از زمین ارتفاع گیرد که این روش‌ها اکثراً برای مناطق کوهستانی که دارای شیب هستند کاربرد دارد زیرا در آن صورت تفاوت ارتفاع با زمین هموار به اوج گیری چتر کمک بسزایی می کند.
2- در روش بعدی که معمولا در نواحی پست تر از آن استفاده می‌کنند پرواز به این شکل است که خلبان و چترش توسط یک نیروی محرکه مثل: اتوموبیل، کشیده می شوند تا به ارتفاع مورد نظر برسند سپس خلبان خودش طناب را جدا کرده و به صورت مستقل به پرواز در می آید.
در طی پرواز با پاراگلایدر خلبان خود را توسط تسمه هایی به چتر متصل می کند و جهت و سرعت حرکت را با آن مشخص می کند.
- انواع پاراگلایدر
اول از همه این موضوع را بیان کنیم که رشته پاراگلایدر برای خلبانان تفریحی و حرفه ای برنامه های خاص خود را دارد. به صورتی که خلبانان تفریحی از بال های کلاس 1 و 1.2 پایین استفاده می کنند و خلبانان حرفه ای تر با توجه به نیاز خود و نوع فعالیت در رشته های اکروباسی یا مسافت از بال های حرفه ای تر و کلاس های بالا تر همانند اکرو (فیری استایل ، فول آکرو ) مسافت (1.2 بالا کلاس 2 و یا کامپ ) استفاده می کنند.
- چگونگی پاراگلایدر سواری
در قدم اول و بعد از اینکه تصیمم به پاراگلایدر سواری را گرفتیم باید سایت (محل) مناسبی را برای پرواز پیدا کنیم که امکانات و امنیت کافی را داشته باشد. در پاراگلایدر یا چتربال، روی یک صندلی که با تسمه و طناب به چتری ساده وصل شده می نشینیم و کمربند می بندیم. وزن کل وسایل همراهمان ۲۰ کیلو است و در کوله ای جمع می شود. طناب های چتر را باید با دست نگه داریم و روی شیب آرامی که معمولا روی دامنه کوه است شروع به دویدن به سمت پایین کنیم تا کم کم پاهایمان از روی زمین کنده شود و بالا برویم. محل پرواز خیلی مهم است. باید در فضای بازی بپریم که نه درختی در کار است و نه کوهی. باد، یکی از مهم ترین عوامل است. روی کوه باید فضای مسطحی وجود داشته باشد. اگر در دره ای فرود بیاییم که بغل کوه است، به محض وزش باد امکان منحرف شدن مان وجود دارد.
- هزینه پاراگلایدر سواری
پاراگلایدر، تفریح گرانی است. برای هرکدام از دوره های آموزشی باید کم کم ۵ میلیون هزینه کنیم. برای یک بار پرواز با پاراگلایدر هم باید ۴۰۰ هزار تومان پرداخت.
- در کدام شهر ها امکان پرواز با پاراگلایدر وجود دارد؟
اصلی ترین محل پرواز با پاراگلایدر در ایران، جزیره کیش است. در این جزیره سایت هایی برای آموزش و پرواز وجود دارد. در تهران و منطقه شهران می‌شود با پاراگلایدر پرواز کرد. همچنین در شمال غرب تهران هم این امکان وجود دارد. در تبریز، همدان، قم، کرج و مشهد هم می‌شود این تجربه هیجان انگیز را داشت. در گرگان چندین سایت پروازی وجود دارد. این سایت ها در اطراف مینو دشت، نزدیک علی آباد کتول و روستای درازنو قرار گرفته است.
- تجهیزات لازم
بال یا دستگاهی پرنده، در گروه هوانوردی فوق سبک است. در مجموع دستگاهی پرنده برگرفته شده از چتر نجات که دارای ساختاری غیرثابت بوده و دستگاهی بدون موتور است و در هنگام پرواز از نظر شکل ظاهری، هلالی شکل با قوصی رو به زمین می باشد. وسیله ای پروازی ساده ولی با فلسفه از جنس نايلون نفوذ ناپذير هوا ساخته شده است. وقتی از هوا پر می شود به بالی يكپارچه و جامد تبدیل می شود، شكل ايجاد شده فقط با فشار باد پا برجا می ماند.
در نهایت برای انجام این ورزش باید تمامی اقدالات لازم را برای حفظ امنیت رعایت کنیم.
سایت تفریح یاب مطالعه مقاله های زیر را به شما پیشنهاد می کند.
چه غذاهایی در سفر مناسب نیستند؟
