آموزشگاه های معتبر چتر بازی در ایران کدامند؟
نویسنده: کیوان رنجبر
یکی از تفریحات هوایی مهیج چتربازی می باشد و در حال حاضر در نقاط مختلف دنیا تورهای چتربازی متعدد و متنوعی برگزار می شود. چتربازی ورزشی است که افراد آماتور هم می توانند با انجام یکسری تمرینات به انجام آن بپردازند. ورزش چتربازی شاخه های متعددی دارد که در ادامه این مقاله مورد ارزیابی قرار می گیرند. تاریخچه استفاده از چتر به سال 90 قبل از میلاد برمی گردد که در آن زمان چینی ها در مراسم سنتی خود با وسیله ای که امروزه ما به عنوان چتر نجات می شناسیم از بلندی ها به پایین پریده و به آرامی فرود می آمدند. سالها بعد هنرمند ایتالیایی لئوناردو داوینچی بین سال های 1483 تا 1495 طرحی را ترسیم کرد که شباهت بسیار زیادی به چترهای نجات امروزی دارد و در کنار این طرح متنی را با این مضمون نوشته است که با استفاده از پارچه هایی به طول 11 متر و بندهایی به همین طول می توانید پارچه ها را به یکدیگر متصل کرده و از این وسیله برای فرود آمدن بر روی زمین به عنوان چتر نجات استفاده کنید. اما کسی که با استفاده از طرح لئوناردو مبادرت به ساخت چتر نجات و پرش نمود فردی به نام آدرین نیکولاس بود. چتر او از برزنت و چوب ساخته شده و وزن آن بیش از 84 کیلو گرم بود.آدرین از ارتفاع 3 هزارمتری به پایین پرید و در ارتفاع 2100 متری چتر خود را باز کرد و به زمین فرود آمد.در سال 1797 میلادی شخصی با استفاده از چتری ابریشمی از بالنی در ارتفاع 600 متری از سطح زمین به پایین پرید و این رکورد جدید را به نام خود به ثبت رساند. این پرش شبیه ترین حالت ممکن به ورزش چتر بازی امروزی است.
به دنبال انجام این پرش متوجه شدند که به دلیل تجمع زیاد هوا در زیر چتر باعث می شود تا در هنگام فرود تکان های شدیدی ایجاد شود بنابراین این پیشنهاد را مطرح کردند که در انتهای چتر سوراخی در نظر گرفته شود تا هوا به راحتی بتواند عبور داشته باشد. این طرح بطور کامل باعث شد تا مشکل تکان های شدید حل شود و تا به امروز استفاده از این طرح در طراحی چترها مدنظر قرار می گیرد. قبل از اختراع هواپیما و بالن چتر بازی نوعی پرش ایستگاهی به حساب می آمد و به هیچ وجه قابل قیاس با چتربازی امروزی و پرش از هواپیما نیست. تاریخچه اولین پرش از هواپیما به سال 1913 بازمی گردد، بعد از آن در سال 1914 نیز فردی از هواپیما پرش کرد که بعد از پرش طناب اتصال خود به هواپیما را قطع کرد و به صورت دستی چتر نجات خود را باز کرد این پرش به واقع اولین پرش سقوط آزاد غیر اتوماتیک در جهان می باشد. اولین مرکز آموزش چتر بازی به عنوا یک تفریح در سال 1959 میلادی در آمریکا تاسیس شد.
تاریخچه چتر بازی در ایران:
تاریخچه چتر بازی در ایران به سال 1325 بر می گردد که در این سال سرهنگ محمد علی لوایی از هواپیما پرش خود را انجام داد این فرد بدون اینکه قبلا آموزشی دیده باشد موفق شد با استفاده از چتر نجات اتوماتیک به سلامت پرش خود را انجام دهد. شکل گیری اولین گروه چتر بازی در ایران به سال 1329 مربوط می شود که در این سال گروهی متشکل از 7 نفر به منظور آموزش چتر بازی به کشور فرانسه رفته و بعد از طی دوره های چتربازی به ایران برگشتند و در سال 1331 اولین گروه چتر بازی ایران را تشکیل دادند. و در سال 1333 آموزش چتر بازی توسط این افراد آغاز شد.
انواع چتر بازی:
چتر بازی دارای انواع مختلفی است که هر کدام هیجانات مربوط به خودش را دارد. چتر بازی اتوماتیک یکی از انواع مختلف چتر بازی است که از ایمن ترین روشهای چتربازی محسوب می شود از زمانی که چترهای باز شونده اختراع شده اند تا به امروز از این روش استفاده به عمل می آید. در چتر بازی اتوماتیک فرد چتر باز بوسیله یک طناب به بدنه هواپیما بسته شده است که این طناب بعد از رسیدن چتر باز به ارتفاع مورد نظر باعث باز شد چتر او می شود. چتری دستی نیز به همراه فرد می باشد که در صورت باز نشدن چتر اتوماتیک فرد می تواند از چتر دستی استفاده کند. این روش یکی از شیوه های مناسب برای افراد مبتدی تلقی می شود. انواع چترهای اتوماتیک عبارتند از T10B,MC1
اما چتر بازی غیر اتوماتیک هم روش دیگری از این ورزش محسوب می شود در این روش چتر باز بدون اتصال طناب به هواپیما به پایین می پرد و در ارتفاع مورد نظر توسط دستگیره باز کننده چتر نجات چتر خود را باز می کند و فرود می آید. انواع چترهای غیر اتوماتیک نیز شامل فالکون، پرستو، جالبرت و مچ می باشند.
پرش با لباس بالدار: لباس مخصوصی که wingsuit نام دارد در این شیوه پرش مورد استفاده قرار می گیرد. عملکرد این لباس به این صورت است که فضا های خالی بین دستان و پاهای شخص را می پوشاند و سطح بدن وی را افزایش می دهد با تجمع هوا در زیر لباس شخص می تواند در هوا پرواز آزادی را تجربه کند. افراد در این روش زمانی که به نزدکی زمین می رسند چتر نجات خود را باز می کنند و فرود آرامی را تجربه می کنند. این روش نیاز به آموزش های زیادی دارد و لازم است که افراد برای پرداختن به این شاخه تجربه بیش از 200 پرش سقوط آزاد را داشته باشند.
پاراگلایدر: این ورزش هم شبیه به سقوط آزاد است اما نوع چتر مورد استفاده و قوانین و مقررات حاکم بر آن متفاوت است. افراد در ابتدا از این روش برای پایین آمدن از کوه استفاده می کردند اما بعد خود به یکی از شاخه های مفرح چتر بازی تبدیل شد. افراد برای پرواز لازم است چتر خود را باز کرده و در جهت مخالف باد دویده تا باد در زیر چتر آنها تجمع پیدا کند و بتوانند به پرواز درآیند اما در مناطق کم ارتفاع فرد توسط وسیله ای کشیده می شود تا به ارتفاع 1000 متری از سطح زمین برسد بعد از آن فرد طناب متصل خود به وسیله کشنده را جدا کرده و پرواز خود ادامه می دهد.
پاراموتور: بسیار شبیه به پاراگلایدر است با این تفاوت که در ترکیب آن از موتور استفاده شده است.در این روش دیگر نیازی به ارتفاع بالا برای پرش یا وجود یک وسیله کشنده در ارتفاعات پایین نیست و این مشکلات به واسطه بهره گیری از موتور مرتفع شده است و افراد در هر ارتفاعی می توانند به چتربازی بپردازند.
اما معروف ترین مکان ها برای چتر بازی عبارتند از امارات متحد عربی، جزیره هاوایی، نپال، سوئیس، استرالیا
اما مراکز چتر بازی در ایران:
باشگاه ورزش های هوایی سیمرغ: بهترین مکان برای آموزش سقوط آزاد، پارگلایدر و پارامتور که پروازهای این باشگاه در سایت شهید عسگری انجام می شود. این باشگاه واقع در تهران- جنب آباد شمالی- خیابان ارغوان- کوچه بهارستان 19- پلاک 40
سایت پروازی شهید عسگری: یکی از بهترین مکان ها برای تجربه سقوط آزاد و چتربازی به آدرس تهران- اتوبان تهران- کرج- نرسیده به ایستگاه مترو ورودآورد- خیابان اردستانی- خیابان دانش
سایت پروازی شهید ناظری: مخصوص پرواز با پاراگلایدر می باشد به آدرس تهران- جنت آباد شمالی- سیمون بولیوار- سایت پروازی شهید ناظری
باشگاه ورزش های هوایی رخ در اصفهان: واقع در خیابان چهارباغ اصفهان که در این باشگاه دوره های آموزشی پاراگلایدر و پارا موتور برگزار می شود. آدرس این باشگاه خیابان چهار باغ بالا- چهار راه نظر- مجتمع اداری تجاری ماکان یک- طبقه سوم
باشگاه ورزش های هوایی آیریان در مشهد: برگزار کننده دوره های آموزشی پارا گلایدر و پاراموتور در شهر مشهد به آدرس بلوار وکیل آباد- بلوار جلال آل احمد- پلاک 24
